వైశంపాయనుడిలా అన్నాడు.

అప్పుడు పాండవులు మార్కండేయుని మరలా అడిగారు. (1)

"బ్రాహ్మణ మాహాత్మ్యాన్ని చెప్పారు. క్షత్రియుల మాహాత్మ్యాన్ని ఇప్పుడు వినాలనుకొంటున్నాము."

"అయితే ఇప్పుడు క్షత్రియుల మాహాత్మ్యాన్ని చెపుతా వినండి" అని మార్కండేయమహర్షి వారితో అన్నాడు. కురువంశస్థులలో సుహోత్రుడను రాజు... ఒకడు. ఆయన ఒకమారు మహర్షులను సందర్శించి మరలి వస్తూ తనకు దగ్గరగా రథంపై ఉన్న ఉశీనరపుత్రుని - శిబిని చూచాడు. ఒకరినొకరు ఎదురుపడగానే వయస్సుననుసరించి పరస్పరం గౌరవించుకొన్నారు. కానీ గుణాలను బట్టి ఇరువురూ సమానులనుకొని ఎవ్వరూ తప్పుకొని దారి ఇవ్వలేదు. అప్పుడు అక్కడకు నారదుడు వచ్చాడు. "ఇద్దరూ దారినడ్డగించి నిలిచారేమిటి?" అని వారి నడిగాడు. (2)

వారు నారదునితో ఇలా అన్నారు. "స్వామీ! అదేమీ లేదు. తనకన్న విశిష్టునకు కానీ, శక్తిమంతునకు కానీ దారి ఇవ్వాలని ధర్మశాస్త్రనిర్ణయం. మేమిద్దరం స్నేహభావంతో కలిశాం. మాలో ఎవరు శ్రేష్ఠులో ఎవరు తక్కువ వారో తెలియలేదు".

వారి మాటలు విని నారదుడు మూడు శ్లోకాలు చెప్పాడు. (3)

"కౌరవా! తనతో మృదువుగా మాటాడేవారితో క్రూరుడైనా మృదువుగా ఉంటాడు. క్రూరులతో క్రూరంగానే ఉంటాడు.

సజ్జనుడు చెడ్డవారితో కూడా మంచిగా ఉంటాడు. ఇక మంచివారితో మంచిగా ఎందుకుండడు? ఉంటాడు. (4)

ఉపకారికి వందరెట్లు ప్రత్యుపకారం చేయాలి. ఇది దేవతలకే పరిమితమన్న నిర్ణయం లేదు. శిబి నీకన్న మంచివాడు. (5)

నీచుని దానంతో వశం చేసికోవాలి. అసత్యభాషిని సత్యంతో లొంగదీయాలి. క్రూరుని ఓర్పుతో, చెడ్డవానిని మంచితనంతో గెలవాలి. (6)

"మీరిద్దరూ ఉదారులే. మీ ఇద్దరిలో మరీ ఉదారుడైనవాడే తప్పుకోవాలి. అదే ఉదారతకు నిదర్శనం" అని చెప్పి నారదుడు మిన్నకున్నాడు. అది విని సుహోత్రుడు శిబికి ప్రదక్షిణం చేసి, దారి నిచ్చి, ఆ శిబిచేసిన సత్కార్యాలను ప్రశంసించి వెళ్ళిపోయాడు. (7)

ఈ రీతిగా నారదమహర్షియే రాజైన శిబి యొక్క మాహాత్మ్యాన్ని వర్ణించాడు. (8)

ఇది శ్రీమహాభారతమున వనపర్వమున మార్కండేయ సమాస్యాపర్వమను ఉపపర్వమున శిబిచరితమను నూట తొంబది నాలుగవ అధ్యాయము. (194)