లోమశుడన్నాడు. పిమ్మట వజ్రధారి దేవతాగణరక్షితుడై వృత్రుని వద్దకు చేరాడు. ఆ వృత్రుడు భూమ్యాకాశాల్ని ఆవరించి ఉన్నాడు. (1)

కాలకేయులు అనే విశాల శరీరధారులైన దైత్యులు చేతులతో ఆయుధాలు దాల్చి శిఖరాలు గల పర్వతపంక్తివలె ఉండి అతనిని అన్నివైపుల నుంచి రక్షిస్తున్నారు. (2)

ఇంద్రుడు వస్తుండగనే దేవదానవులకు లోకభయంకరమయిన యుద్ధం జరిగింది. దాని వలన ముల్లోకాలు భయపడ్డాయి. (3)

వీరుల భుజాలతో లేచిన ఆయుధాలు శత్రుయోధుల శరీరప్రహారాలతో కలిసి చూర్ణాలై అత్యంత భయంకర శబ్దం చేశాయి. (4)

తొడిమనుంచి వీడిన తాటిపండ్లవలె ఆకాశాన్నుంచి జారిపడే యోధుల తలలు భూమిని అంతటినీ కప్పివేశాయి. (5)

కాలకేయులు బంగారుకవచాలు ధరించి పరిఘలను గైకొని దేవతలపై పడ్డారు. అప్పుడు వారు దావాగ్ని కమ్ముకొన్న పర్వతాల వలె శోభించారు. (6)

దర్పంతో వేగంగా ముందుదాడి చేసే ఆ దైత్యుల వేగాన్ని దేవతలు సహించలేక భయంతో పరుగులు పెట్టారు. (7)

సహస్రాక్షుడైన ఇంద్రుడు భీతితో పరుగులెత్తే వారిని చూసి, వృత్రుని పెరుగుదలను ఊహించి, మిక్కిలి మోహాన్ని పొందాడు. (8)

కాలకేయులకు భయపడిన ఇంద్రుడు వేగంగా శ్రీమన్నారాయణుని శరణు కోరాడు. (9)

ఆ ఇంద్రుని మోహాన్ని గమనించి, ప్రాచీనుడైన శ్రీమహావిష్ణువు అతని బలాన్ని పెంచడం కోసం తన తేజస్సును అతనిలో నింపాడు. (10)

శ్రీమహావిష్ణువుచే రక్షింపబడ్డ ఇంద్రుని చూచి దేవతలు, పరిశుద్ధమనస్సులు గల బ్రహ్మర్షులు వారి తేజస్సును కూడ ఇంద్రునిలో ప్రవేశపెట్టారు. (11)

విష్ణువుచే, ఋషులచే, దేవతలచే నింపబడిన తేజస్సుతో ఇంద్రుడు మిక్కిలి బలశాలి అయినాడు. ఇంద్రుని బలసంపన్నునిగా తెలిసికొని వృత్రాసురుడు వికటంగా గర్జనలు చేశాడు. అతని గర్జనలతో అన్ని దిక్కులు, ఆకాశం, భూమి పర్వతాలు అన్నీ కంపించాయి. (12,13)

మహేంద్రుడు ఆ గర్జనలను విని సంతాపంతో భీతుడై వృత్రాసురవధకై తన వజ్రాయుధాన్ని ప్రయోగించాడు. (14)

ఇంద్రుని వజ్రాయుధం దెబ్బ తగిలి బంగారు మాల ధరించిన వృత్రుడు పూర్వం విష్ణువు చేతినుంచి జారిపడ్డ మందరపర్వతం వలె నేల కూలాడు. (15)

ఆ వృత్రుడు చనిపోగా భీతినొందిన ఇంద్రుడు సరస్సులో ప్రవేశించటానికి పరుగుపెట్టాడు. భయం వలన ఇంద్రుడు వజ్రాయుధాన్ని చేతి నుంచి జారినట్లు భావించలేదు. వృత్రుడు చనిపోయాడనీ అనుకోలేదు. (16)

దేవతలు, మహర్షులు ప్రసన్నులై ఇంద్రుని స్తోత్రం చేయసాగారు. దేవతలు అందరు కలిసి వృత్రుని వధతో కుమిలిపోతున్న అసురులను చంపివేశారు. (17)

దేవతలచే భయపెట్టబడిన కాలకేయులు అందరూ భయంతో సముద్రంలో ప్రవేశించారు. పెద్దపెద్ద చేపలు, మొసళ్ళు గల సముద్రంలో ప్రవేశించి... (18)

ముల్లోకాలనూ నశింపజేయటానికి వారు మంత్రాంగం చేయసాగారు. వారిలో కొందరు బుద్ధిమంతులు వారికి తోచిన ఉపాయాలు చెప్పారు. (19)

చిరకాలం ఉపాయాల గురించి ఆలోచించి ఆ దైత్యులు ఇలా నిశ్చయించారు - "విద్యాతపస్సులతో కూడిన వారినందరినీ ముందుగా చంపివేయాలి. లోకాలన్నీ తపస్సు కారణంగా నిలబడుతున్నాయి. వారి తపస్సు నాశనం చేయటానికి ప్రయత్నించండి. తాపసులను ధర్మకోవిదులను, ముందుగా మట్టుపెట్టండి. వారివధ అయితే లోకాలన్నీ నశించినట్లే." ఇలా వారందరు బుద్ధితో ఆలోచించి లోకవినాశానికై సంతోషంతో అంగీకరించారు. పెద్దకెరటాలతో, రత్నాలకు నిలయమయిన సముద్రాన్ని ఆశ్రయించి వారందరూ నిర్భయంగా ఉండసాగారు. (20-23)

ఇది శ్రీమహాభారతమున వనపర్వమున తీర్థయాత్రాపర్వమను ఉపపర్వమున లోమశతీర్థయాత్రలో వృత్రవధ వృత్తాంతము అను నూట ఒకటవ అధ్యాయము. (101)