వైశంపాయనుడు చెపుతున్నాడు - శ్రేష్ఠమైన ఆ పర్వతం మీద నివసిస్తూ ఉత్తమమైన నియమం పాటిస్తూ అర్జునుని చూడాలనే కాంక్ష గల మహాత్ములైన పాండవుల మనస్సుల్లో ఎంతో ప్రేమ, ఆనందమూ కలిగాయి. (1)

పరాక్రమవంతులు, ఎంతో పరిశుద్ధమైన కోర్కెలు గల కాంతిమంతులు, సత్యం ధైర్యం ప్రధానగా గల వారి పట్ల ప్రేమతో గంధర్వులు మహర్షులు సమూహాలుగా వస్తున్నారు. (2)

పూచినచెట్లు గల ఉత్తమమైన పర్వతం చేరిన ఆ మహారథులకు స్వర్గమును చేరిన మరుద్గణాలకు వలె మనసెంతో ప్రసన్నమైంది. (3)

ఆ గొప్పపర్వతశిఖరాలు, చరియలు నెమళ్ల ధ్వనులతో హంసల ధ్వనులతో మ్రోగుతున్నాయి. పూలతో వ్యాఫించాయి. వాఠిని చూస్తూ పాండవులు ఎంతో సంతోషాన్ని పొంది అక్కడ నివసించసాగారు. (4)

ఆ ఉత్తమమైన పర్వతం మీద స్వయంగా కుబేరుడిచే నిర్మించబడిన సరస్సులను చూశారు. వాటిప్రవాహం, ఒడ్డు నాచుతో కప్పబడినాయి. వాటిని ధూమ్రవర్ణపు ముక్కు, కాళ్ళు గల హంసలు, కన్నె లేళ్ళు, హంసలు సేవిస్తున్నాయి. తామరలతో నిండి ఉన్నాయి. (5)

కుబేరుని క్రీడాప్రాంగణాల వలె అన్ని హంగులూ కల విచిత్రములైన మాలలచే అలంకరింపబడటం చేత శోభను సంతరించుకొని మణులు పొదగబడి మనోరంజకంగా ఉన్న క్రీడామైదానాలను పాండవులు చూశారు. (6)

నిరంతరం తపోనిష్ఠులయి తిరుగుతున్న ఆ పాండవులు చాలా రంగులతో, సువాసనలతో నున్న పెద్దచెట్లు, మేఘాలగుంపులతోను నిండిన ఆపర్వతశిఖరం యొక్క వైభవాన్ని ఊహించలేకపోయారు. (7)

ఆ పర్వతశ్రేష్ఠము యొక్క కాంతిచేత, ఓషధుల ప్రభావం చేత ఏర్పడ్డ ప్రకాశం వల్ల రాత్రింబవళ్ళను వేరు చెయ్యలేని స్థితి ఏర్పడింది. (8)

పురుషసింహాలైన ఆ వీరులు అక్కడ నుండి చరాచరజీవకోటిని పోషించే అమితతేజస్సు గల అగ్నికి ఆశ్రయమైన సూర్యుని ఉదయాస్తమయాలను చక్కగా చూసేవారు. (9)

వీరులైన వారక్కడి నుండి చీకటిరాకపోకలను, చీకట్లను పారద్రోలే సూర్యుని ఉదయాస్తమయాలను, సూర్యకిరణసమూహాలతో నిండిన దిక్కులు, మూల లన్నింటిని చూస్తూ ధర్మమే ప్రధానంగా, పవిత్రమైన ఆచరణంతో అనుష్ఠానంతో సత్యమైన ఆచరణ గల ఆ అర్జునుని రాకకు ఎదురు చూస్తున్నారు. (10,11)

ఇక్కడకు చేరుకున్న మనకు తొందరలో అస్త్రవిద్యను సిద్ధింపచేసుకుని వస్తున్న అర్జునుడి దర్శనం చేత సంతోషం కలగాలి అని శుభాకాంక్షలను వ్యక్తం చేసుకుంటూ ఆ కుంతీ కుమారులు తపస్సు, యోగముల సాధనలో నిమగ్నమయ్యారు. (12)

ఆ కొండమీద విచిత్రములైన అడవులను చూసి అర్జునుని తరచూ తలచుకుంటున్న వాళ్ళకు ఒక్కరాత్రి, పగలూ సంవత్సరంతో సమానమయ్యాయి. (13)

ధౌమ్యుడి అనుమతితో మహాత్ముడైన ఆ అర్జునుడు జడలను ధరించి తపస్సుకై వెళ్ళినప్పటి నుండి వారి మనసులో సంతోషం లేదు. ఇక అతడిపైనే మనసంతా పెట్టుకున్న వాళ్ళకు సుఖమెక్కడిది? (14)

గజరాజుఠీవితో నడిచే ఆ అర్జునుడు తన అన్న యుధిష్ఠిరుడి ఆజ్ఞవల్ల కామ్యకవనం నుండి బయలుదేరిన నాటి నుండి వారు శోకపీడితులయ్యారు. (15)

భారతా! అస్త్రములను పొందగోరి ఇంద్రుడిని సమీపించిన అర్జునుని గూర్చి అలానే ఆలోచిస్తున్న పాండవులకు అప్పుడు ఆ పర్వతం మీద అతికష్టంతో ఒక నెల గడిచింది. (16)

ఇంద్రుడి భవనంలో ఐదేళ్ళుండి దేవతలకు రాజైన ఇంద్రుని వల్ల ఆగ్నేయము, వారుణము, సౌమ్యము, వాయువ్యము, వైష్ణవము, ఐంద్రము, పాశుపతము, బ్రాహ్మము, పారమేష్ఠ్యము, యమ, బ్రహ్మ, సూర్య, త్వష్ట, కుబేరులకు చెందిన అన్ని దివ్యములైన అస్త్రాలను పొంది ఇంద్రునికి నమస్కరించి, ప్రదక్షిణం చేసి ఆయన అనుమతి పొంది అర్జునుడు ఎంతో ప్రసన్నతను పొంది చాలా సంతోషంతో గంధమాదన పర్వతానికి వచ్చాడు. (17-20)

ఇది శ్రీమహాభారతమున వనపర్వమున యక్షయుద్ధపర్వమను ఉపపర్వమున అర్జునాభిగమనమను నూట అరువది నాలుగవ అధ్యాయము. (164)