వైశంపాయనుడు ఇట్లు అన్నాడు. అసహనశీలి అయిన దుర్యోధనుడు తన తీవ్ర క్రోధాన్ని అణచుకొని ఇలా అన్నాడు. (1)

మహారాజా! పాండవులు దేవతల సహాయం కలవారనీ, జయింప శక్యం కానివారనీ నీవనుకొంటున్నావు. ఆ భయం విడిచి పెట్టు/ తొలగిపోవుగాక. (2)

కామం, ద్వేషం, స్నేహం, లోభం, ద్రోహం లేకుండాను, పట్టించుకోకుండాను ఉండటం చేతనే దేవతలకు దేవత్వం కలిగింది. (3)

కామంతో, క్రోధంతో, లోభంతో, ద్వేషంతో ఎన్నటికీ దేవతలు మనుష్యుల వలె ప్రవర్తింపరు. (5)

అగ్ని, వాయువు, యమధర్మరాజు, ఇంద్రుడు, అశ్వినీ దేవతలు కూడా కామాదులతో ప్రవర్తించే వారయితే పాండవులకు ఈ దుఃఖం కలిగేదే కాదు. (6)

అందుచేత ఈ విషయమై నీకు ఏ విధమయిన చింత అవసరంలేదు. ఎపుడయినా దేవతలు దైవభావాలనే అపేక్షిస్తారు. (7)

అలా కాక కామాదుల వల్ల దేవతల్లో ద్వేషం, లోభం కనపడితే వారికి ప్రామాణ్యం లేనట్లే - వారి సాయం పాండవులకు ఉపయోగపడదు. (8)

చుట్టూరా కమ్ముకొని లోకాలన్నీ దహించి వేసే అగ్ని కూడా నేను మంత్రిస్తే చల్లబడిపోతుంది. (9)

రాజా! దేవతల కున్న పరమ తేజస్సు నాకూ ఉందనీ తెలుసుకో. (10)

బ్రద్దలయ్యే భూమిని, గిరిశిఖరాలను అందరూ చూస్తూ ఉండగా మంత్రించి బ్రద్దలు కాకుండా ఆపగలను. (11)

చైతన్యం ఉన్నవికొన్ని లేనివి కొన్ని, కదిలేవి కొన్ని కదలనివి కొన్ని - ఇలా ఉన్న వీటి నాశనం కోసం భయంకర శబ్దంతో కురిసే రాళ్లవానను, గాలినీ కూడా అందరూ చూస్తూ ఉండగా భూతదయతో శమింపచేయగలను/తగ్గింప జేయగలను. (12,13)

నీళ్లను స్తంభింపజేసి వాటిమీద రథాలను సైనికులను నడిపిస్తాను. దేవదానవుల భావాలన్నిటినీ తెలిసి నేను ఆచరణలో పెట్టగలను. (దివ్యశక్తులు, రాక్షసశక్తులు నేనొక్కడనే చెయ్యగలను) (14)

ఏదైనా కార్యవశాత్తు అక్షౌహిణులతో ఏదేశాలకు వెళ్లినా (కొత్త చోటుల్లో కూడా) అక్కడ నాయిష్టం వచ్చినట్లు గుర్రాలు నడుస్తాయి. (అట్లా నేను గుర్రాలను నడిపించగలను). (15)

నా దేశంలో పాములు మొదలయినవి భయానకాలు కావు - మంత్రంతో రక్షితములయిన ప్రాణులను భయంకర ప్రాణులు హింసించవు. (16)

రాజా! నాదేశ ప్రజలకు పర్జన్యుడు కోరినట్లు వర్షిస్తాడు. ప్రజలంతా ధర్మవర్తనులు - ఈతి బాధలే లేవు. (17)

ఆశ్వినీ దేవతలు, వాయువు, అగ్ని దేవతలతోఆటు ఇంద్రుడు, ధర్మదేవత వీరంతా నేను ద్వేషించేవారిని రక్షించటానికి ఉత్సాహం చూపరు. (18)

వీరు నాశత్రువులను రక్షింపగలిగితే పాండవులు పదుమూడు సంవత్సరాలు దుఃఖం అనుభవించే వారు కాదు. (19)

నేను ద్వేషించిన వానిని రక్షించటానికి దేవతలు కాని, గంధర్వులు కాని, అసురులు కాని, రాక్షసులు కాని సమర్థులు కారు - నీకు నిజం చెపుతున్నాను. (20)

ఎపుడయినా నేను మిత్రులకు శుభంకాని, శత్రువులకు అశుభం కాని తలపెట్టితే అది ఇంతవరకు చెడిపోలేదు. (21)

"ఇది ఇలా జరుగుతుంది" అని నేను చెపితే అది మరోలా పూర్వం ఎప్పుడూ జరగలేదు. నన్ను "సత్యవాక్కు" అని అంటారు. (22)

నా గొప్పదనం అన్ని దిక్కులా లోకులందరికీ తెలుసు. రాజా! ఇది నిన్ను ఊరడించటానికి చెప్పానుకాని ప్రశంస కోసం కాదు. (23)

రాజా! నేనెప్పుడూ ఆత్మస్తుతి చేసుకోలేదు. తన్నుతాను ప్రశంసించుకోవడం దుర్జనులు చేస్తారు. (24)

పాండవులు, మత్స్యదేశస్థులు, పాంచాలురు, కేకయులు, సాత్యకి, కృష్ణుడు - అంతా నాచేతిలో ఓడిపోయారని నీవు వింటావు గదా! (25)

నదులు సముద్రంలో పడి అన్నివిధాలా రూపుమాపి పోయినట్లే నన్ను చేరిన వారంతా నాలో లీనమైపోతారు. (26)

రాజా! నాకు వారి(పాండవుల) కంటె వృద్ధియెక్కువ. తేజ మెక్కువ. అలాగే వీర్యమూ, విద్య, యోగమూ కూడా ఎక్కువే. (27)

భీష్ముడు, ద్రోణుడు, కృపుడు, శల్యుడు, శలుడు వీరంతా అస్త్ర విషయంలో ఎరిగినదంతా నేనూ ఎరుగుదును. (28)

శత్రువులను అణచే స్వభావం కల జనమేజయా! దుర్యోధనుడు ఇలా చెప్పాక ధృతరాష్ట్రుడు యుద్ధాన్ని కోరుతున్న (తన కొడుకు) పనులు తెలిసికొని మళ్లీ ఆ సమయానికి తగిన కృత్యాల గురించి సంజయుని అడిగాడు. (29)

ఇది శ్రీ మహాభారతమున ఉద్యోగపర్వమున యానసంధి పర్వమను ఉపపర్వమున దుర్యోధన వాక్యమను అరువది ఒకటవ అధ్యాయము. (61)