వైశంపాయనుడిలా అన్నాడు - పరంతపా! దేవకీసుతుడు ప్రయాణమైన సమయంలో శత్రువీరులను పీడించగల మహారథులు మహాబాహువులు పదిమందీ, సైనికులు వేయిమందీ, అశ్వికులు వేయిమందీ, ఆయుధాలు ధరించి అనుసరించారు. విస్తారమైన భోజన సామగ్రి, వందల కొలదీ పరిచారకులు కూడా వెంటవచ్చారు. (1-2)

జనమేజయుడిలా అన్నాడు. దాశార్హుడు, మహాత్ముడూ అయిన మధుసూదనుడు ఎలా బయలు దేరాడు? ప్రయాణవేళలో ఆ తేజోమూర్తికి ఏఏ శకునాలు ఎదురయ్యాయి? (3)

వైశంపాయనుడిలా అన్నాడు - ఆ మహాత్ముని ప్రయాణకాలంలో ఎదురైన శుభాశుభశకునాలను చెప్తాను విను.

మేఘాలు లేకపోయినా ఆకాశంలో మెరుపుతో కూడిన పిడిగుపాటు చప్పుడు వినిపించింది. వెంటనే మేఘాలు లేకపోయినా పర్జన్యుడు వాన కురిపించాడు. (5)

తూర్పుదిక్కుగా ప్రవహిస్తున్న సింధువు మొదలయిన ఏడు నదులు ప్రవాహదిశను మార్చుకొని పడమటివైపునకు ప్రవహించాయి. దిక్కులన్నీ విపరీతమై దిక్కుతోచని పరిస్థితి ఏర్పడింది. (6)

రాజా! అంతటా మంటలు చెలరేగాయి. భూమి కంపించింది. వందలకొలది జలాశయాలు, కలశాలు నీటిని క్రుమ్మరించసాగాయి. (7)

రాజా! విశ్వమంతా చీకటి క్రమ్మింది. ధూళితో దిక్కులు, మూలలూ తెలియకుండా పోయాయి. (8)

రాజా! పెద్దపెద్ద ధ్వనులు వినిపించసాగాయి. ఆకాశంలో మానవాకృతులు కనిపిస్తున్నాయి. అన్ని ప్రదేశాలలో అది ఆస్చర్యకరమవుతుంది. (9)

నైరుతి వైపునుండి వీచినగాలి హస్తినాపురాన్ని కలచివేసింది. అది కుప్పలు కుప్పలుగా చెట్లను కూల్చివేసింది. పరుషంగా పిడుగుపాటుగా చప్పుడు వినిపించింది. (10)

శ్రీకృష్ణుడు సంచరిస్తున్న ప్రాంతంలో మాత్రం గాలి సుఖకరంగా ఉన్నది. అన్ని శకునాలూ దక్షిణదిశగా ఏర్పడుతూ అనుకూలంగా నిలిచాయి. (11)

పుష్పవృష్టి కురిసింది మిక్కిలిగా తామరలు కురిశాయి. బాట దర్భలు, ముళ్ళు లేనిదై సమతులమై సుఖకరంగా ఉన్నది. (12)

వేలకొలదిగ బ్రాహ్మణులు అక్కడక్కడ నిలిచి శ్రీకృష్ణుని స్తుతిస్తున్నారు. మధుపర్కాలతో పూజిస్తున్నారు. ధనసత్కృతుడై శ్రీకృష్ణుడు వారికి ధనాన్ని ఇచ్చాడు. (13)

స్త్రీలు మార్గంలో గుమిగూడి సర్వభూత హితాన్ని కోరే ఆ మహాత్ములైన పరిమళభరితమైన వనపుష్పాలను చల్లారు. (14)

భరతశ్రేష్ఠా! ఆ శ్రీకృష్ణుడు ధర్మకార్యాలకు ఉపయోగపడే సర్వసస్యాలతో నిండిన పంటపొలాలను చూస్తూ హాయిగా ప్రయాణించాడు. (15)

పశుసంపదగలిగి రమణీయమై మనస్సున కానందాన్ని కల్గిస్తున్న అనేక గ్రామాలను నగరాలను వివిధరాష్ట్రాలనూ గమనిస్తూ ముందుకు పోయాడు. (16)

ఉపప్లవ్యం నుండి వస్తున్న శ్రీకృష్ణుని చూడాలన్న కోరికతో నగరవాసులంతా గుమిగూడి దారిలో నిలిచారు. వీరు భరతవంశస్థుల రక్షణలో ఎల్లప్పుడూ ఆనందంగా జీవిస్తున్నవారు మంచివారు. శత్రుసేనలను చూచి భయపడనవసరం లేనివారు. బాధలంటే తెలియనివారు. (17-18)

వారంతా మండుతున్న అగ్నివలె తేజోమూర్తి అయి తమ దేశానికి అతిథిగా వస్తున్న, పూజనీయుడైన ఆ శ్రీకృష్ణుని పూజించారు. (19)

శత్రుసంహారకుడు అయిన ఆ శ్రీకృష్ణుడు హస్తినను సమీపించి, సంధ్యాకాలంలో రథం నుండి దిగి, గుఱ్ఱాలను విప్పమని ఆదేశించి యథావిధిగా శుచియై సంధ్యోపాసన చేశాడు. (20-21)

దారుకుడు కూడా గుఱ్ఱాలను విడిపించి, యథావిధిగా వాటికి పరిచర్యలు చేసి కళ్ళెం మొదలయిన వాటిని ఊడదీసి వాటిని వదిలివేశాడు. (22)

శ్రీకృష్ణుడు సంధ్యావందనాది కార్యాలను ముగించి "యుధిష్ఠిరుని కార్యసిద్ధికై ఈ రాత్రి ఇక్కడే విడిది చేద్దామని" పలికాడు. (23)

శ్రీకృష్ణుని అభిప్రాయాన్ని గమనించి సేవకులు అక్కడే శిబిరం ఏర్పాటు చేశారు. క్షణకాలంలో మధురమైన అన్నపానాదులను సమకూర్చారు.(24)

రాజా! ఆ గ్రామంలోని ప్రముఖ బ్రాహ్మణులందరూ పూజ్యులు, కులీనులు, బిడియపడేవారు, బ్రాహ్మణోచితమైన వృత్తి నాశ్రయించినవారు. (25)

వారు అరిందముడూ, మహాత్ముడూ అయిన శ్రీకృష్ణుని సమీపించి ఆశీర్వాదాలతో మంగళ పాఠలతో యథోచితంగా ఆయనను అర్చించారు. (26)

సర్వలోక పూజితుడైన శ్రీకృష్ణుని పూజించి ఆ బ్రాహ్మణులు రత్నసంపన్నాలైన తమ నివాసగృహాలను ఆ మహాత్మునకు విడిదిగా నివేదించారు. (27)

అప్పుడు శ్రీకృష్ణుడు వారి మాటలే చాలునని వారితో అని వారి ఆనందంకోసం వారి ఇండ్లకుపోయి మరలా వారితో కూడా తిరిగి వచ్చాడు. (28)

అక్కడ శ్రీకృష్ణుడు ఆ బ్రాహ్మణులకు మృష్టాన్నాలను పెట్టి, వారితో కూడా తానూ భుజించి, ఆ రాత్రి సుఖంగా గడిపాడు. (29)

ఇది శ్రీమహాభారతమున ఉద్యోగపర్వమున భగవద్యాన పర్వమను ఉపపర్వమున శ్రీకృష్ణప్రయాణమను ఎనుబది నాలుగవ అధ్యాయము. (84)