వి॥ సం॥ అధర్మాసక్తులయిన దుర్యోధనాదులు వ్యాసుడు మొదలగు ఆప్తులు ఉపదేశించినా, మైత్రేయుడు శపించినా, కిర్మీరవధ వలన తీవ్రభయం కలిగినా ధర్మంపై ఆసక్తి ఏర్పడలేదు. అని తెలిపి ధర్మాసక్తులయిన పాండవులకు పరమేశ్వరానుగ్రహమూ, కృష్ణతత్త్వజ్ఞానమూ కూడా లభించిందని వివరిస్తున్నాడు. (నీల)

వి॥సం॥ ప్రయాణంలో ఎక్కడ సాయంకాలం అవుతుందో అక్కడ గృహంగా భావించి ఆగిపోయే మునులను సాయం గృహులు అంటారు.

వి॥సం॥ 1) క్షేత్రజ్ఞః = అంతరాత్మ, క్షేత్రం = పంచమహాభూతాలు, అహంకారం, బుద్ధి, అవ్యక్తం, మనస్సు, పంచజ్ఞానేంద్రియాలు, పంచకర్మేంద్రియాలు, పంచ ఇంద్రియార్థాలు, ఇచ్ఛ, ద్వేషం, సుఖం, దుఃఖం, సంఘాతం, చేతన, ధృతి - పంచకోశాత్మకమయిన ఇదంతా క్షేత్రం - ఆ క్షేత్రప్రకాశకుడు క్షేత్రజ్ఞుడు.

2) సర్వభూతానామ్ = ఆకాశాది పంచభూతాలకు, జరాయుజాది ప్రాణులకు.

3) సర్వభూతాల ఆద్యంతాలకు క్షేత్రజ్ఞుడు కారణం. అవిద్య, కామం, కర్మ మొదలయినవి అవాంతర కారణాలు. అవి క్షేత్ర మధ్యగతాలు. అవ్యక్తం, ఇచ్ఛ మొదలయినవి అవే. (నీల)

వి॥సం॥ మిత్రుల మధ్య "నీ ఆత్మ నేను, నా ఆత్మ నీవు" అని వ్యవహరించుట ఔపచారికమే కానీ వాస్తవంగా అభేదం కాదు. వేరువేరుగా కళ్ళకు కనిపిస్తుంటే ఒకటే అనటం కుదరదు కదా అని సందేహించవచ్చు. అందుకే అనన్యః (వేరుకాదు) అనటం. జీవేశ్వరులకు భేదాన్ని నిరూపించటం సాధ్యం కాదు. ఒక వేళ బేధమున్న దన్నా శరీరభేదాన్ని బట్టి ఆత్మభేదయా? ఆత్మ భేదాన్ని బట్టి శరీర భేదమూ అని ఆలోచించాలి. మొదటిది కుదరదు. ఎందుకంటే ఖండయోగంతో యోగులు శరీరాన్ని రెండు చేసినప్పుడు దేహభేదమున్నా ఆత్మ ఒక్కటే కాబట్టి. రెండవది కూడా కుదిరేది కాదు. ఆత్మకు ఉపాధి అయిన శరీరం ఒకటే అయినప్పుడు రెండవ శరీరప్రస్తావన లేకుండా రెండవ ఆత్మకు ప్రసక్తియే లేదు కాబట్టి. (నీల)