ఉత్తరుడు అన్నాడు. 'గుర్రాలను చక్కగా నడిపించే నేర్పు గల సారథి నాకొకడుంటే దృఢమైన ధనుస్సు గల నేను ఇపుడే ఆవులను అనుసరించి వెడతాను. (1)

కాని నాకు సారథి కాగల వాడెవరో తెలిసికొన లేకున్నాను. యుద్ధానికి వెళ్లే నాకు తగిన సారథిని వెంటనే చూడండి. (2)

గతంలో సుమారు ఇరవై ఎనిమిది ముప్పై రోజుల పాటు జరిగిన యుద్ధంలో నా సారథి చనిపోయాడు. (3)

అలా సారథిని కోల్పోయిన నేను, సారథ్యపు నేర్పు లెరిగిన వేరొకనిని పొంది వెంటనే ఇపుడే వెళ్ళి పతాకాలు ఎత్తుకొని, ఏనుగులు, గుర్రాలు, రథాలతో నిండిన శత్రుసైన్యంలో మునిగి, నా ఆయుధాల ప్రతాపంతో బలహీనులైన కౌరవులను జయించి పశువులను తిరిగి తీసుకొని వస్తాను. (4,5)

ఇంద్రుడు రాక్షసులను బెదరగొట్టినట్లు యుద్ధంలో గొప్పధనుస్సులను ధరించి వచ్చిన దుర్యోధనుని, (శంతనుకుమారుడగు) భీష్ముని, (సూర్యపుత్రుడగు) కర్ణుని, కృపాచార్యుని, అశ్వత్థామతో కూడిన ద్రోణాచార్యుని బెదరగొట్టి, క్షణంలో మరల పశువులను తిరిగి తేగలను.(6,7)

రక్షణలేని స్థితిని గమనించి కౌరవులు గోధనాన్ని తోలుకొనొ పోతున్నారు. అచటలేని నేను ఏమి చేయగలుగుతాను? (8)

వచ్చిన కౌరవులు నేడు నా పరాక్రమం రుచి చూస్తారు. 'సాక్షాత్తు అర్జునుడా ఇతడు... మనలను మిక్కిలి బాధిస్తున్నాడు.' అని కౌరవులు అనుకోవాలి. (9)

వైశంపాయనుడు అన్నాడు. అలా అంటున్న రాజకుమారుని మాటలు విని అర్జునుడు అజ్ఞాతవాస సమయం ముగిసినందుకు ప్రీతిని పొందాడు. అన్ని ప్రయోజనాలను సిద్ధింపజేసుకొనే నేర్పు గలవాడు కావున ఏకాంతంలో, తన ప్రియమైన భార్య, నిందింప తగనిది, ద్రుపద మహారాజు కుమార్తె, యౌవనవతి, పాంచాల రాజకుమారి, అగ్నినుండి పుట్టినది, నిజమేపలుకుతూ, ఋజువుగ ప్రవర్తించేది, భర్తకు ఇష్టమై హితమైన పనియందే ఆసక్తి కలది, నల్లనిది అగు ద్రౌపదితో ఇలా అన్నాడు - శుభాంగీ! నామాటగా వెంటనే ఉత్తరునితో ఇలా చెప్పు. (10-12)

దృఢంగా ఉన్న ఈ బృహన్నల అర్జునునకు రథం తోలేవాడు, ఇష్టుడు. రణ విజయుడు. అట్టివాడు నీకు సారథి అవుతాడు. (13)

వైశంపాయనుడు కొనసాగించాడు. పాంచాల రాజకుమారియైన ఆ ద్రౌపది స్త్రీల మధ్య మాటిమాటికి అర్జునునితో పోల్చుకుంటూ పలుకుతున్న ఉత్తరుని మాటలను విని ఓర్చుకొనలేక పోయింది. (14)

ఎంతో నిబ్బరంగల ఆమె స్త్రీల మధ్యనుండి ఉత్తరుని సమీపించి సిగ్గుపడుతున్నట్లు మెల్లగా ఇలా అంది. (15)

పెద్దఏనుగులా ఉన్న యువకుడు, ప్రియదర్శనుడు అయిన బృహన్నల పూర్వం అర్జునుడికి సారథ్యం చేశాడు. వీరుడా! ఇతడు మహాత్ముడైన ఆ అర్జునుడికి శిష్యుడు. ధనుర్విద్యలో అతనికి తీసిపోడు. పాండవుల దగ్గరున్న నేను పూర్వం చూశాను. గొప్పదైన ఖాండవ వనాన్ని దావానల (కార్చిచ్చు)మై అగ్ని తగుల బెడుతున్నప్పుడు ఇతడే అర్జునుడి గుర్రాల్ని అదుపు చేశాడు. (16-18)

ఈ సారథివల్లనే అర్జునుడు ఖాండవప్రస్థంలో అన్ని భూతాలనూ జయించాడు. ఇతనికి సాటియైన సారథి మరియొకడు లేడు గదా! (19)

ఉత్తరుడు చెపుతున్నాడు. సైరంధ్రీ! నీవెరిగిన ఈ యువకుడు నపుంసకుడు కానేరడు. శుభరూపిణీ! నేను స్వయమ్గా బృహన్నలతో నాగుర్రాలను తోలమని చెప్పలేను. (20)

వీరుడా! చక్కని చిన్నది, నీ చెల్లెలున్నది గదా! అతడామె మాటను తప్పక పాటిస్తాడు. సందేహం లేదు. (21)

అతడే సారథి అయితే నిస్సందేహంగా కౌరవులందర్నీ జయించి, ఆవుల్ని తీసికొని రావడం తథ్యం. (22)

తద్వీరగుణంబు సొంపు పృథివీవరనందన! మున్నెఱుంగుదున్ కారణజన్మమై తనువికారము వచ్చినఁబెంపు దప్పునే! అని. (4-22)

సైరంధ్రి ఇలా చెప్పాక అతడు సోదరితో 'శోభనాంగీ! నీవు వెళ్ళి ఆ బృహన్నలను తీసికొనిరా' అన్నాడు. (23)

సోదరునిచే పంపబడి ఉత్తర వెంటనే కపటవేషంలో తనను కప్పిపుచ్చుకొన్న అర్జునుడున్న నర్తనశాలకు వెళ్ళింది. (24)

ఇది శ్రీమహాభారతమున విరాటపర్వమున గోగ్రహణపర్వమను ఉపపర్వమున ఉత్తరగోగ్రహణమున ద్రౌపది బృహన్నలా సారథ్యము గురించి చెప్పుట అను ముప్పది ఆరవ అధ్యాయము. (36)